ალექსანდრ პუშკინ

* * *

ნუ მღერო, ტურფავ, ნუ იკონება -
შენს საქართველოს სევდა-მორეულს,
[მათით] მაღვინებს მიმოგონება
სხვა ცხოვრებას და ნაპირს შორეულს.

ჰანგებით, სავსეთ მკაცრ ჟრუანტელით...

ველი, ღამე და ნათელზე მთვარის,
შორი ქალწულის სახე საბრალო...