რწმენით იარ, რწმენით იარ!
                მტკიცე გქონდეს ბიჯი!
ყოველ ნიჭზე ძლიერია
               ქვეყნის დაცვის ნიჭი!
ასე იყო და ასეა
               ბრძოლა ჩვენი მიწის,
რწმენა ბევრად ძვირფასია:
               მან გატანა იცის.
ურყეველი რწმენის მტერი
               გზას ვერა-რით აგნებს,
როს სხვადასხვა გზით უცქერის
               ათასნაირ საგნებს.
საგანიც ფერს მისთვის ხშირად
               იცვლის იმის გვარად -
როგორ ხედავ, რანაირად,
               რომელ მხრიდან და რად.
განა ვისმე ვიყავ მონა,
               როცა მდევდა ზრახვა
და მრავალი დღეთა კონა
               ძლიერ ღელვას გაჰყვა?!
არა მონა! ო, პირიქით,
               თავისუფალ ამბით
ოქროსა ვჭრი, როგორც ვჭრიდი,
               საკუთარი შტამპით.
მაგრამ, გრძნობათ სიმაისევ,
               ფიქრო ნათელ ფრენის,
თუ მონა ხარ, მონა ისევ -
               საკუთარი რწმენის.
რწმენით იარ, რწმენით იარ!
               მტკიცე გქონდეს ბიჯი!
ყოველ ნიჭზე ძლიერია
               ქვეყნის დაცვის ნიჭი!
ერთხელ, ღამით, ცეცხლის ალზე
               მივდიოდით ტოლნი,
მივდიოდით და, ჰა, თვალწინ
               აღიმართა სმოლნი!
სმოლნი, სმოლნი! აქ - იმ დროის
               მახვილი და ბრძმედი -
ჰქუხდა რწმენით მსოფლიოის
               ერთი მეექვსედი.
ის, ტიტანი, ვინ სთქვა სახლად,
               მრავალ ღამენათევს
სწევს იდეა მაღლა-მაღლა,
               ზრუნვა ტვირთად ადევს...
და როდესაც თვალს აცეცებს
               ლულა ტყვიამფრქვევის,
გუშაგის ხმას: - თქვენ ვის ეძებთ?
               ვუპასუხე: - ლენინს!

[1932]