ანძები დაუნდობელი ქარით ნარენიდა დაწეწილი, როგორც წვიმები,ვით დაღალული სერაფიმები,ჰქროდენ ანძები მგლოვიარენი.არ მეშინოდა, გზას არ აურევსცისფერ ხომალდის სველი ფერდები,„მიწა!“ - აღმოხდათ გულს მეზღვაურებს,მაგრამ მე მაინც არ შევჩერდები.[1918]