ლანდი
ისევ ახალი ელვარება ჩემი დიდების -
ტფილისს ედება,
თუ დრო მაქვს მწარე მარტოობის და მორიდების,
მოეხეტება.
დადის ყოველგან: რკინისგზაზე, სასაფლაოზე,
იცნობს ოჯახებს.
მიდის სარდაფში, სდგას თეატრში, იცის პაუზა,
კარებს აჯახებს.
უკანასკნელი თანამგზავრი! მორჩილი ქარის
აგროვებს გროვებს.
ო, ყველაფერი ქვეყნიური დღეს მასთან არის,
სხვას სადღაც სტოვებს...