* * * შენ რაღას ჰფიქრობ, მთაწმინდა...
შენ რაღას ჰფიქრობ, მთაწმინდა, გამიზიარე დარდები.
მზემ ხომ შუქივით დაწმინდა შენი დაფნა და ვარდები.
შენ ხომ ნატრობდი მაგდარი, ჩემო სამშობლო მხარეო,
ია და ვარდი დამჭკნარი ხელახლა გამიხარეო...
ცა ფირუზ, ხმელეთ ზურმუხტო, ჩემო სამშობლო მხარეო.