ყარაია
იფრთხიალა; ფრთა გაშალა
და გაფრინდა გვრიტი.
მიღუღუნებს ჭალა-ჭალა,
უდარდელი ჩიტი.
საიდანღაც: ფრთაგაშლილი
გაედევნა ქორი.
გადასერა მთა და ჭალა
მორევივით შორი.
ფრთა-მოკუმშვით მოხარული
გზად დაეშვა გვრიტი.
დაეუფლა მას სხვა რული
და ოცნება მშვიდი.
ამ დროს, ვით ქვა, ფრთის არევით
როგორც მეტეორი -
უსწრაფესი ისარივით
თავს დააცხრა ქორი.
მაგრამ იმ ქორს დღე დამწარდა
ტაცებაში მყოფი...
იგრიალა.
და დაწყნარდა
ჩემი მარჯვე თოფი!
1947