საათი
I
მეომარი მიდიოდა ხმელეთი და ნაოსანი,
გაიარეს მინდორ-ველნი, მიზგითის და ტაოსანი,
მოისმინეს სიმღერათა ხმანი უზესთაოსანი.
მაგრამ ქვეყნად არ იქნება უცხო ვეფხის ტყაოსანი.
სიხარული აღმოსავლის ჰაფიზია და საადი.
ჩინეთისთვის უიზორას და კონფუცის მასლაათი.
გაიარა ვითა წამი, საუკუნე ოცდაათი
და დღეები მილიარდი, მიდიოდენ, ვით საათი.
II
მე დავიწყე მოთხრობაი, უსივრცო და ბნელზე ბნელი,
ან ცხოვრება გაიმარჯვებს ანდა კიდევ ბელზებელი.