* * * ჩემთა გრძნობათ წმინდათ-წმინდავ...
ჩემთა გრძნობათ წმინდათ-წმინდავ,
ხან შფოთარე, ხანაც წყნარო -
ჩემო ჩანგო! ყრმობის ხნიდან
განუყრელო მეგობარო.
მგოსნის ოცნებათა ბურჯო,
ერთგულებით ძველთაძველო,
ბევრს ქარიშხალს გადაურჩა
ჩვენი ქვეყნის მთა და მდელო.
მისთვის - სიმთა ხმაურს ხმოვანს
მარად ვურთავ, როგორც გრძნობას,
ჩემი ხალხის ათასწლოვან
ღელვასა და უკმარობას.
და ჰანგებით შენით გული
საგულეში მეგულება:
უსაზღვროა სიყვარული
და შენდამი ერთგულება.
ხომ ბნელოდა, მაგრამ ერთხელ
სამუდამოდ ირიჟრაჟა.
გაჰქრა ნისლი, გარს რომ გვერტყა,
საქართველოს ახალს - ვაშა!
სულ მის გამო, რომ დიად გზით
ჩანგიც მძლავრობს როგორც მუხა,
საქართველო აივსო მზით -
და მზე მზეზე დაადუღა!
სულ მის გამო, რომ მიწიდან
ამოდუღდა შვების წყარო -
ჩემო ჩანგო! ყრმობის ხნიდან
დღემდე ჩემთან მეომარო!