სა­ქარ­თ­ვე­ლოსსა­ა­მა­ყომგო­სა­ნო! შე­ნი მა­ღა­ლი ნი­ჭით დამ­ტ­კ­ბა­რი ხალ­ხი დღეს მად­ლო­ბას გიმ­ღე­რის შენ, ჩვენ საყ­ვა­რელ პო­ეტს. მინ­და ამ სა­ერ­თო ხმას ჩე­მი ხმაც შე­უ­ერ­თო.
     მსურს, დიდ­ხანს იცოცხ­ლო, რომ შენს ლექ­სებ­ში კვლავ მოჰ­ქარ­გო მარ­გა­ლი­ტე­ბათ ჩვე­ნი ფიქ­რე­ბი და გრძნო­ბე­ბი ჩვე­ნი ტურ­ფა სამ­შობ­ლო­სად­მი.
                                                                                                                                                        რესპ. სახ. არტ. ნუ­ცა ჩხე­ი­ძე
                                                                                                                                                                         43 წ., 29 ნო­ემ­ბე­რი