დღიური-586-10 - 1955 წელი
ი. ნიკოლაძე იყო ქართული რეალისტური (იგივე ახალი ქართული) ქანდაკების შემქმნელი და ერთადერთი მოამაგე, ქართული ქანდაკების ფუძემდებელი და უდიდესი წარმომადგენელი‚ ქართველი საბჭოთა მოქანდაკეების მთელი პლეადის აღმზრდელი. მისი შემოქმედების დიაპაზონი და მხატვრულ-ისტორიული მნიშვნელობა მას მეოცე საუკუნის უშესანიშნავეს ქართველ შემოქმედთა (გიგო გაბაშვილის‚ ზაქარია ფალიაშვილის‚ გალაკტიონ ტაბიძის) გვერდით აყენებს.
(მამია დუდუჩავა: „იაკობ ნიკოლაძე‚ რჩეულ ნაწარმოებთა ალბომი“‚ 1955).