ძვირფასო ამხანაგებო!

     ცხრაას ჩვიდმეტი წლის დიადი ოქტომბრის გარდატეხის სულ რაღაც ორი წლით ადრე, 1915 წ., ე. ი. ორმოცი წლის წინად ჩვენ, ქართველმა პოეტებმა, მუხ­­ლი მოვიყარეთ უდიდესი ქართველი მგოსნის - აკაკი წერეთლის ცხედრის წი­ნაშე და ფიცი დავსდეთ თავდადებულად განვაგრძოთ მისი გზა სამ­შობ­ლო­სადმი უანგარო სამსახურისა!!
     და დღეს, ორმოცი წლის შემდეგ, გაერთიანებულნი ჩვენი საყვარელი სამ­შობ­ლოის და მისი წინსვლის, მისი აყვავების მარად მგზნებარე გრძნობებში, ვიკ­რიბებით დღეს, რათა ჩვენი მრავალმხრივ საგულისხმიერო შეკრება სუ­ლით და გულით მივუძღვნათ უდიდესი ქართველი პოეტის, ქართველი ხალხის მეც­ხ­რა­მე­ტე საუკუნის ეროვნულ-რევოლიუციური მოძრაობის მებაირახტრის (ილი­ას­თან ერთად) აკაკი წერეთლის ხსოვნას.
     ჩვენ ერთხელ კიდევ აღვნიშნავთ დღეს, თუ რა განუყოფელ მთლიანობას უნ­და წარმოადგენდეს პოეტი და ხალხი, თუ რა გზნებითაა ხალხისადმი შე­წი­რუ­ლი ყველაფერი, რაც კი პოეტში სინდისიერი, სპეტაკი, გამბედავი და ადა­მი­ა­ნურია. დღევანდელი თარიღის აღნიშვნა ტარდება იმ დროს, როდესაც ატო­მის ენერგიით ამაოდ ემუქრებიან კაცთა შორის მშვიდობას! ქადაგებენ კა­ცობრიობის განადგურებას...
     აკაკი და ხალხი განუყოფელ მთლიანობას წარმოადგენდა. და ჩვენც მეო­ცე საუკუნის ქართველი მწერლები ვცხოვრობთ ხალხთან ერთიანი ცხოვ­რე­ბით და ჩვენს სიმღერებში ისმის ცხოვრება ხალხის გულის, ხალხის ძლიერი, ნა­თელი და მგზნებარე ხმა.
     ამ ათი წლის წინად საქართველოს კომუნისტური პარტიის ორგანო „კო­მუ­ნისტი“ - თავის მოწინავე წერილში სწერდა: „თავისი დროის მოწინავე იდე­ებს უჩვეულო ძლიერების სული შთაბერა აკაკის პოეტურმა გენიამ, რომლის ძა­ლა მის ხალხურობაშიაო. ამ მხრითო, - განაგრძობდა მოწინავე წერილი, - აკა­კი მოსაბაძი მაგალითის მიმცემიაო მოწინავე საბჭოთა პოეზიისათვის, რო­მე­ლიც ხორცი ხორცთაგანი და სისხლი სისხლთაგანია გამარჯვებული საბ­ჭო­თა ხალხისო“.
     სავსებით სწორია! თანამედროვე საბჭოთა პოეზია არის ხორცი-ხორც­თა­განი და სისხლი-სისხლთაგანი გამარჯვებული საბჭოთა ხალხის!!!
     სწორია! და ჩვენი სამშობლო საიმედო სამშობლოა მსოფლიოს დევნილთა, და გვინდა, რომ ჩვენი სიმღერები იქცნენ მათი სულისა და სინათლის მზედ. ჩვენ გვსურს, ვთქვათ სიტყვა, რომელსაც ჩვენ ხალხი გვთხოვს. გვწყურია გა­მოვხატოთ გრძნობები - წიგნებით, უკეთესით, რაც კი ოდესმე დაწერილია ადა­მიანის კალმის მიერ. კარგი წიგნი სიხარულია ჩვენი უზარმაზარი ცხოვ­რე­ბისა!
     წიგნი - ეს არის ადამიანი, დაწერილი ადამიანისვე ხელით, მაშასადამე, სა­კუთარი ხელით, და გულით, რომელიც მოქმედობს და [სცემს] სძგერს თა­ვი­სუფალ ქვეყანაში და რომელსაც იცავს დიდი ხალხის ზრუნვა.
     ჩვენ ვიყავით ხალხთან 1917 წლის ოკტომბრის დიად გარდატეხის დროს!
     ჩვენ ვიყავით ხალხთან, როდესაც იგი შეუდგა ახალს მშვიდობიან მშე­ნებ­ლობას, რათა მშვიდობიანად და ბედნიერად ეცხოვრა ჩვენს მშვენიერ მზი­ურ საქართველოში.
     ჩვენ ვიყავით ხალხთან, როდესაც იგი შეუდგა ახალს მშვიდობიან მშე­ნებ­ლობას, რათა მშვიდობიანად და ბედნიერად ეცხოვრა ჩვენს მშვენიერ მზი­ურ საქართველოში.
     ჩვენ ვიყავით ხალხთან - როცა ის თავს იცავდა თავდამსხმელი მტრი­სა­გან, როცა ამ მტერმა მოინდომა ჩვენი თავისუფალი და სამართლიანი უფ­ლე­ბე­ბის ფეხქვეშ გათელვა.
     და ჩვენ ხალხთანა ვართ დღესაც, ღრმად შეჭრილნი მის ყოველდღიურ ცხოვ­რებაში, ვართ თანამონაწილე იმ დიდებული მშენებლობისა, რომელიც დღეს სწარმოებს ჩვენი კავშირის სხვა ძმურ ერებთან ერთად, ვართ რა ჩაბ­მულ­ნი ბრძოლაში უკეთესი მომავლისათვის საყოველთაო ბედნიერების და­სამ­კვიდ­რებლად, კომუნიზმის ასაშენებლად.
     დიდება ხალხს!
     დიდება მის მშვიდობას!
     დიდება ამ მშვიდობის უკვდავ მომღერალს!
     დიდება და მადლობა გენიას აკაკი წერეთლისას!
     აკაკი წერეთლის ხსოვნისადმი მიძღვნილ საღამოს გახსნილად ვაცხადებ.
                                                                                                                                                                         გალაკტიონ ტაბიძე
                                                                                                                                                                         1955, 7 თებერვალი