დღიური-631-2 - უთარიღო
„ხალხის მტერთა მმუსრავი ტერორისტთა ჯგუფი“
XI
[ბავშობის დროის]
ეხლა რომ ბავში [სიხარულით] აღტაცებით აწყდება შკოლას,
საფეხურიდან რომ აყვება [მაღალ] ახალ საფეხურს:
ის [თავიდანვე] კარგად იცნობს [ყოველნაირს] თავისუფალ შრომას და ბრძოლას,
ის იცნობს ახალ საქართველოს, მის წინსვლას მეხურს.
ის 8 წლისაა, მისი წიგნი, დაფა, გრიფელი,
მისი რვეული, მისი წერა აპოკრიფული,
როგორ დაშორდა ჩვენს წინანდელს, სუსხიან წარსულს,
ეხლა ვიგონებ ყოველივეს, როგორც დასასრულს,
გულშემზარავი, საშინელი შკოლის [ვაება] ხატება,
გაგახსენდება და სიკვდილი მოგენატრება:
[მასწავლებელი, საზიზღარი, მთვრალი მტარვალი]
[ძველი [მთვრალი] მტარვალი, საზიზღარი მასწავლებელი]
[ერთხელ დაეცა] [ჩვენს წინ დაეცა [ჩვენის] ბავშის ტყვიით გულგანგმირული].
[ჩვენ არ გვქონია ამის გამო მტრობა და ჩხუბი] [შკოლაში დავა და მწარე დრო გვქონდა;
[და გვყავდა ჩვენი] [ჩვენ დავაარსეთ] მაშინ დაარსდა „ხალხის მტერთა მმუსრავი ჯგუფი"].
[თავს ვიცავდით რა]
მასწავლებელი საზიზღარი, მტარვალი, კრული
ჩვენს წინ დაეცა ცივის ტყვიით გულგანგმირული.
მეორე დღესვე მოწოდებებს ვფენდით ქუთაისს:
ეხლაც ხელთა მაქვს ეს [ქაღალდი] ფურცელი ძველი. აი ის:
„ამ დღეებში გამოასალმეს წუთისოფელს [ქუთაისის] სასწავლებლის უფროსი იპოლიტე ალექსანდრეს ძე გრეკოვი, დაუძინებელი მტერი ყოველგვარი განმანთავისუფლებელი მოძრაობისა, სოციალისტურ პარტიებისა და მათ მოძღვრებისა, ნამდვილი რუსიფიკატორი და მწარმოებელი ვოსტორგოვის პოლიტიკისა, მედგარი მდევნელი ქართველი ერისა და მისი ენისა. მოთაყვანე რეპრესიებისა, მთხოვნელი სამხედრო და გაძლიერებული დაცვის წესებით ხალხის სულის შეხუთვისა და სხვა. მოჰკლეს და მით კიდევ შეამცირეს ხალხის მტერთა რიცხვი.
ვაცხადებთ რა ამას საქვეყნოთ, ვაფრთხილებთ ყველას თავი გაანებონ ხალხის მტრობას და მისი ინტერესების საწინააღმდეგო, საზარალო მოქმედებას. ვაბრთხილებთ ყველა ჯაშუშებს, და მათ შორის სახელდობრ (აქ ნახსენებია ორი ჯაშუში: მამა და შვილი), თუ ისინი არ მოიშლიან თავიანთ დასაგმობ მოქმედებას, ე. ი. ჯაშუშობას, მათაც მოევლინებათ ისეთივე სასტიკი სასჯელი, როგორც გრეკოვს. მაშ, გასწორდით ხალხის მტრებო! გაფრთხილდით, მოღალატენო და ჯაშუშებო!“
„ხალხის მტერთა მმუსრავი ტერორისტთა ჯგუფი“
N. B. გრეკოვის გასვენებას დაესწრებიან ჭირისუფალთ გარდა, რასაკვირველია, მხოლოდ მისი თანამგრძნობელნი.
*
[აი, ამბავი ძველი დროის].
აი, ვის ხელში იზრდებოდა მთელი თაობა.
ჩამოვიდოდა რომელიმე არარაობა -
[ეს] მოჰქონდა თავის საღვთო სჯული, ძველი კოდექსი -
დიდმპყრობელური, გაცვეთილი პროზა და ლექსი,
შუღლი, მორალი, კარცერები და ეკლესია,
და მათ შესაფერ პატივს სცემდენ, როგორც წესია.
პიონერებო, თქვენ [არ იცით] იძახით: ძირს, ძირს ველური
დაბრმავება და შოვინიზმი დიდმბყრობელური.
.............................................................................................
.............................................................................................