შეხედე: ვარდნი მშვიდი თვალებით
სძლებენ ნარიდნი მსუბუქ ძალებით,
ვარდები უფრო კეთილშობილი
კვდებიან სწრაფი გარდაცვალებით.

გაყვითლებულა მიდამო-არე
შემოძარცული მთებით მოარე.
ფავნმა სიცილით მოვლო მთა-ველი
და არა ერთი მოჰკლა ყვავილი.

შემოდგომაა... ტკივილი ჩუმი
და ხელის გულთა ნაზი ქავილი.
ყვითელო, ჩემო ყვითელო ვარდო,
შთენილხარ მარტო, სრულიად მარტო.

რითმების გარდა არაფერი მაქვს...
რითი გაგართო? როგორ გაგართო?

[1925]