ადეიშვილ მაკრინეს - გალაკტიონი - 5
ძვირფასო დედა! ჩემო დედა!
შენმა წერილმა მე მომკლა! დედიკო! რატომ იწერები, რატომ იწერები, რომ მე ყოველ წამში შენთვის სანატრელი ვარ. არა, დედა, შენ გენაცვალე, ჩემზე ნუ ფიქრობ.
თუ არ მოვკვდი, სწორედ უცრხვენლად, როგორც შენ გინდა, გავატარებ ჩემს ახალგაზრდობას.
შენ იწერები: „შენგან მოძულებული“!!!
ძვირფასო დედა, შენ არ შეგფერის სთქვა: „შენგან მოძულებული“.
ო, ჩემო ძვირფასო დედა!
შენ გენაცვალე, ჩემო დედა!
დედიკო, ურიცხვი კოცნა!!!...
....................................................
ეხლა, დედიკო, უნდა გითხრა, რომ მე მყავს ერთი კარგი ძმა და მეგობარი. ამდენი ხანი მე ძალიან უმეგობრო ვიყავი. ეხლა, დედიკო, ყველაფერი უნდა მაპატივო...
დედა, რაც შეეხება ჩემს ეხლა ჩამოსვლას - ჩემთვის ძალიან ძნელია, დედიკო! რა ვქნა! სწორედ ახლა იბეჭდება, დედიკო, ჩემი ოთხი წიგნი. შეიძლება ორი მაინც მალე მოთავდეს. მე, თუ ეს მოთავდა, მოვალ.
ასე, დედიკო!
მშვიდობით.
წიგნების დაბეჭდვის შემდეგ მე შენთან ვარ.
აბესალომ! დედაჩემს ეს წერილი სწორედ წაუკითხე!
[აგვისტო, 1929]