* * * რა კარგი იყო ქუჩა ბალახვნის...
რა კარგი იყო ქუჩა ბალახვნის,
ხმები ისმოდა მრავალი არღნის,
არ იყო მაშინ ავტომობილი,
არცა ძახილი მაუდის ქარხნის.
შეაჩერებდა რა თვის ფაეტონს,
მეეტლე მუშტარს უცდიდა ამ დროს.
- ვინ მოხვალთ, ხონსუ, ხონსუ, ო, ხონსუ! -
კოფოზე მდგარი გასძახდა მთა-გორს.
ასე ძვირფასი ტენორის მქონეს
არვინ უსმენდა მეეტლეს ხონელს.
- ვინ მოხვალთ, ხონსუ! - იძახდა, მაგრამ
სჩანდა, ამაოდ ჰკარგავდა ღონეს.
ამ დროს მოესმა - მოვალთ, გიშველით!
მალე ჯიბემჭლე და თავშიშველი
ლხენით, სიმღერით - იმ ხონის გზაზე
მივქროდით მე და სარაჯიშვილი.
1956 წლის 10 თებერვალი
ღამის 4 საათი