შუალედი - დან - მდე
 
 


ომში მყოფ ქართველ ქალს


ის რკინიგზები დაჰფარა
დაფნამ, ვარდმა და იამა,
ის შლაგბაუმი, სადგური,
სადაც შენ იდექ, პიამა.

მივარდნილ სკოლის აივნის
კიბეს ჩასცილდნენ ვაჟები:
დასთმეს მერხები, დაფები,
გრიფელი, კარანდაშები.

- ძვირფასო მასწავლებელო, -
გითხრეს, - გულგანაკაჟები
დაგიცავთ ყველას. მივდივართ,
გვიცდიან ცეცხლის რაშები.

ქმარი, შვილები, მებრძოლნი,
შენც მათთან წახველ, პიამა,
ვერ შეაშინონ დედები
ტანკების გრიალ-გრიალმა.

რამდენ დას, დედას, ქალიშვილს
შენი იქ ნახვა იამა,
ითვალოს იმ გმირ ქალების
აღმზრდელმა კავკასიამა.
               
[1943]