[ციკლიდან „ეპოქა“]

თითქოს მხრებს ესხას ბრწყინვალე ჩოხა,
დღეთა ულმობელ სასაფლაოსთან,
ჩვენი ელვარე ოქროს ეპოქა
ჰქმნის სულ სხვა ახალ „ვეფხისტყაოსანს“.
განთიადისას ალნაღვივები,
კრთომა-კანკალით და მისალმებით,
ფერებს მყინვარზე წერენ სხივები
მარადიული ოქროს კალმებით.

[1928]