მინდოდა წყაროს წყალი გემოთი
და მშობლიურით სუნთქვა სიოთი,
მე მივდიოდი და ვეცემოდი,
ისევ ვდგებოდი და მივდიოდი.
როცა თოფების ატყდა ქუხილი
და ზარბაზნების გრგვინვა და ჭექა,
მე ერთადერთი მქონდა წუხილი:
თქვენი სოფლების ღვია და დეკა.
შორს ერთადერთი ენთო სანთელი,
უუძველესი ბაღის ტოტებით,
აქ კი გრიგალი, კორიანტელი
და ტყე მშფოთარე თავგამოდებით.

1923 წლის 19 აპრილი