ბა­ტო­ნოგა­ლაქ­ტი­ონ! მე გუ­შინ გახ­ლ­დით რედ. „კო­მუ­ნის­ტ­ში“. სამ­წუ­ხა­როდ, ვერ გნა­ხეთ – სი­ა­რუ­ლი მი­ჭირს, რე­ტი მეს­ხ­მის – ამ დრომ ჯო­ჯო­ხე­თურ­მა სულ ძა­ლა გა­მო­მი­ლია. მე გი­ტო­ვებთ ჩემ ამ დრო­ის შე­სა­ფერ თე­მა­ზე და­წე­რილს „ქარ­თ­ვე­ლი ქა­ლი მე­ო­მა­რი“. ის­ტო­რი­კო­სებ­მა და ლი­ტე­რა­ტო­რებ­მა მო­ი­წო­ნეს. მე დარ­წ­მუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რო­გორც ქარ­თ­ველ პატ­რი­ოტს, თქვენც მო­გე­წო­ნე­ბათ. თქვენ შე­ფა­სე­ბას კო­მუ­ნის­ტის რე­დაქ­ტო­რი და­ა­ფა­სებს და და­ბეჭ­დავს ამას. გეხ­ვე­წე­ბით ამას. მითხ­რეს ეს სა­ა­გი­ტა­ციოაო და რაც მა­ლე და­ი­ბეჭ­დე­ბა, უფ­რო კარ­გიაო. მა­გა­ზე დი­დი ძა­ლი, ღო­ნე და დრო მო­ვან­დო­მე. თქვენ, რო­გორც გრძნო­ბი­ე­რი და კე­თი­ლი, ამას მი­აქ­ცევთ ყუ­რადღე­ბას და მიქთ დიდ სი­კე­თეს, რაც მო­რა­ლუ­რათ, თან ნივ­თი­ე­რად ხელს შე­მიწყობს ამ შიმ­ში­ლის დროს და მეც ვეც­დე­ბი, სა­მა­გი­ე­რო გა­სი­ა­მოვ­ნოთ, რი­თაც შევ­ძ­ლებ, უთუ­ოდ. მანდ მსა­ხუ­რობს „გლავ­ლიტ­ში“ ეკა მღებ­რიშ­ვი­ლი – ბოლ­შე­ვი­კი აგი­ტა­ტო­რია – მას რომ მო­ე­ლა­პა­რა­კოთ, თუ შეს­წო­რე­ბა ან რა­მეს შეც­ვ­ლა ჭირ­დე­ბა, ის მეტყ­ვის და მეც გა­ვა­კე­თებ.

                                                                                                        თქვე­ნი მა­რად თაყ­ვა­ნის მცე­მე­ლი ნი­ნო ტყე­შე­ლაშ­ვი­ლი
                                                                                                                                                                          1944 წ., 26 იან­ვა­რი