დღიური-661-1 - 12 აგვისტო, 1940 წელი
ძვირფასო ამხანაგებო და ახალგაზრდა ჩემო მკითხველებო!
სულით და გულით მოხარული ვარ, რომ აქ ხდება ჩვენი მრავალმხრივ საგულისხმიერო შეხვედრა.
ჩვენ შევიკრიბენით დღეს, რათა გავერთიანდეთ ჩვენი საყვარელი სამშობლოის, და მისი წინსვლის, მისი აყვავების სასიხარულო გრძნობებში, ვინაიდან მისდამია შეწირული ყველაფერი, რაც კი ჩვენში გამბედავი და ადამიანურია.
იგი [გვეძახის] მოგვიწოდებს, რომ ვიშრომოთ ერთად, ვისაც რითი [შეუძლია] შეგვიძლია, ჩვენი საერთო და საყოველთაო ბედნიერებისათვის.
ჩვენ, მწერლები, ვცხოვრობთ თქვენთან ერთიანი ცხოვრებით და ჩვენს სიმღერებში არის ცხოვრება თქვენის გულის, თქვენი ძლიერი და ნათელი ხმა.
ისე, როგორც ჩვენი სამშობლო - საიმედო სამშობლოა მსოფლიოის დევნილთა.
გვინდა - რომ ჩვენი სიმღერები იქცეს მისი სულისა და სინათლის მზედ.
ვთქვათ სიტყვა - რომელსაც ჩვენ ხალხი გვთხოვს.
გამოვხატოთ ეს გრძნობები წიგნებით - უკეთესით, რაც კი როსმე დაწერილა ადამიანის კალმის მიერ!
ო, სიხარულო უზარმაზარი ცხოვრების! შენ შედიხარ წიგნში. წიგნი კი ეს არის ადამიანი - დაწერილი მისივე საკუთარი ხელით.
ჩვენ ვცხოვრობთ თავისუფალ ქვეყანაში, რომელსაც იცავს დიადი სტალინური ზრუნვა.
ჩვენ ვსარგებლობთ სიმშვიდით და მყუდროებით იმ დროს, როდესაც ბურჟუაზიული ქვეყნის მთავრობები - თავიანთივე ხალხის სისხლსა ღვრიან.
ძვირფასო ამხანაგებო და ახალგაზრდა ჩემო მკითხველებო! ჩვენ უნდა ვიშრომოთ თანხმობით, რომ კარგად და ბედნიერად ვიცხოვროთ - ჩვენს მშვენიერ ქვეყანაში.
ვიშრომოთ და ვისწავლოთ თანხმობით, რათა დავიცვათ თავი მტრისაგან, თუ ის მოინდომებს ჩვენი თავისუფალი და სამართლიანი უფლებების ფეხქვეშ გათელვას.
გაუმარჯოს ჩვენს ბელადს და ბელადს მთელი დაჩაგრული კაცობრიობისას - ამხანაგ სტალინს.
გაუმარჯოს მზიურ საქართველოს, ჩვენი კავშირის სხვა ძმურ ერებთან ერთად ჩაბმულს - ბრძოლაში უკეთესი მომავლისათვის - იმ საქართველოს, რომელისადმიც მიმართულია ეს ჩემი ლექსი: ...
გ. ტაბიძე
1940, 12 სექტემბერი, საგურამო