დღიური-638-1 - 28 სექტემბერი, 1938 წელი
28/IX. ბორჯომი.
მე ბორჯომში ჩამოვედი ექვს ენკენისთვეს. მაშასადამე, თითქმის თვეა, რაც ვმკურნალობ.
მიღწევები:
1. მომემატა ჭამის მადა.
2. მიკლო ხელის კანკალმა (ფუნქციონალური ნევროზი).
3. გაჰქრა ალკოჰოლის მოთხოვნილება.
4. გაჰქრა შედარებით ნერვიულობა (ექვს სეკტემბრამდე მე მეშინოდა ტფილისის ქუჩებზე გავლა, მეგონა, თუ ვინმე მომდევს. სანატორიაშიც: ერთხელ კარები დაკეტილი იყო. მე შემიპყრო შიშმა რაღაც ნაირმა, მეგონა, რომ ვიღაცა შინჯავს ჩემს ოთახს და სხვ. ასეთები).
5. გაჰქრა ადამიანისადმი შიში (ყოველ ადამიანში რაღაც მხეცი მელანდებოდა). მე თანდათან დავუახლოვდი მათ და ვიგრძენი, რომ შეპყრობილი ვიყავი დევნის მანიით.
6. გაჰქრა მელანხოლია (თუ ისევ არ დაბრუნდა).
7. ხმა დაბრუნდა ნახევრად (ინგოლიაციის შედეგი).
8. თვითგრძნობა საუკეთესოა.
9. მძინავს საუკეთესოდ და მშვიდობიანად.
მხოლოდ გულის მხრივ ვგრძნობ გაუარესებას. როგორც გული, ისე ნერვები მოითხოვს კიდევ ხანგრძლივ ექიმობას, ალბად.
*
სანატორიაში [ვარ] სეკტემბრის პირველი რიცხვებიდან. ჭამის მადა, ხელის კანკალი, ნერვიულობა, ალკოჰოლის მოთხოვნილება. ადამიანის შიში, მელანხოლია. ხმა დაბრუნდა, თვითგრძნობა საუკეთესოა, ძილიც საუკეთესო.
მომემატა
ჭამის მადა.
[ხელიც აღარ მიკანკალებს]
აღარა ვგრძნობ ხელის კანკალს
კაცთა ჯიშში
მდევდა შიში.
ეხლა მათ ვჭვრეტ - ვით ბუზანკალს.
თვით ნერვების
მღვრიე ძვრები
დაიწმინდა, როგორც ბროლი.
ნერვიული
გაჰქრა წყლული.
ალკოჰოლი არ მაწვალებს.
კაცთა ჯიშში -
მდევდა შიში -
კაცის აღარ მეშინია.