შუალედი - დან - მდე
 
 


დღიური-5 - 1921 წელი


ბულდოგი - ჯიში ძალიან <...> ძაღლების, მოკლე თათები, დიდი თავი, ფართე გული და პრტყელი (тупой) ცხვირი...
[...]
აგასფერი - [...]
აგონია - пред... [...]
ადონისის ყვავილები.
კომენდანტ.
სახლები რკინის ქუდებით.
ლჲაპის ლაზული - ლილა ქვა. ლურჯი (ლაჟვარდი) ფერის, რომლისგანაც მზადდება ულტრამარინი (ამოთხრილი Лазурон - მისგან შემზადებული ანუ თვისებითიანი ლაზური  ფერადი).
 სალომეჲა.
ლოტოსი გრძელი.
სახე პერგამენტივით ყვითელი.
ცეცხლის გველები.
Платье шевелилось на матовом теле.
ჩაისვარდისფერ სხეულის კანი.
იროდიადა - დედა სალომეჲსა - ბოროტი ქალი.
ყასაბი რუბენსი.
გუსტავ მორო (სალომეა).
გაერი - გაერი.
გობოი - მუსიკალური ინსტრუმენტი საშუალო ლეიტასა და კლარნეტს შორის - ხისა. ორნახევარი ოკტავი.
გაერი - „Площадной шут“ (?).  სალომეასი. ყუმრა.
Нетленное - უხრწნელი. Сладострастие - ავ-ხორცობა. Страстишка - გულისნდომა, გულის წადილი. Страстно - მოწადინებით, გაშმაგებით. Стр. нед. - ვნებითი კვირა. -ный - თავგამოდებით მოყვარული. Страсть - ვნება სულიერი, სურვილი, გულისთქმა, გულისნდომა. Желание - საწადელი. Похоть - გულისთქმა - გურიაობა. გულმდომელი.  ვნება-მდომელი,  გურიაობა.  უხრწნელი ვნებათა-ნდობა. ავ-ვნება-ნდომა.
Соболь - ღამე სამური.
ონიკსი - ქვა მსგავსი კაჟისა - შავი (ბნელი) და თეთრი ზოლებით.
ორგია. ღვთაება უკვდავი ისტერიისა. დაწყევლილი მშვენიერება.
ქიმერიული შესამოსელი.
ღვთაებრივი ყვავილი - ეგვ. და ინდური ლოტოსი.
ჰარალალე!! იან. დია.
ძახილი ვნების, ძახილი ხორცის.
Танцовщица с оскверненным сосудом, причиной всех грехов и всех прес¬туплений..
ჭიპი - როგორც ბეჭედი - გამოკვეთილი ონიკსისაგან.
Чары большого венерического цветка распустившегося в преступной ложе, взрощенного в нечестивой теплице.
ვერბენა. ანათემა.

*
ისევ ცეცხლთან თამაში,
[და ტირილი თარების -
[როგორც]  ისევ პანორამაში
რბენა ცინერარების.
ამაღელვებს, ამანთებს,]
შენთან ხშირი დღეები,
თითქოს პანორამაში.

Юлий Цезарь
Конспект романа

1. Описание тогдашнего Рима.
2. Юноша Кай Юлий на пиршестве встречается с красавицей Сервилией.
3. Любовь Юлия и Сервилии.
4. Клятва в храме Ероса.
5. Родственники узнают о тайных свиданиях.
6. Родственники Сервилии идут против того, чтобы он (Юлий) женился на ней.
7. Рим стонал под властью Суллы. Сулла [не любил] наводит страх на Юлия.
8. Сервилия дает согласие на брак с Марком Брутом.
9. Прощание Сервилии и Юлия.
10. `Обещай мне жить ради нашего ребенка~.
11. Пышно отпразднована брачная церемония.
12. Брут и Сервилия остаются одни.
13. Трагическое признание.
14. Смерть Марка.
15. Юлий женится на дочери Салевии Корнелии.
16. Домашний очаг не дает ему желанного покоя.
17. Встреча с Суллой.
18. Изгнание Юлия.

II
1. Изгнание продолжается 7 лет. Это добровольное изгнание.
2. Измененный  и закаленный характер.
3. Одно осталось: любовь к Сервилии и к малютке сыну.
4. Он возвращается в Рим.
5. Юный Брут ненавидит Юлия.
6. Юлия начинают боготворить в Риме.
7. Слава о его щедрости и отваге.
8. Жена Марка Красса интересуется им. Тертулия.
9. В доме Тертулии собираются все влиятельные лица римской республики.
10. Туда введен Юлий.
11. Благородная Тертулия употребляет все свое влияние, чтобы подготовить его избрание в Едиль Куруне.
12. Триумвират и гибель Красса.
13. Поход на Иберию. Консул.
14. Прошло 10 лет.
15. Ирмида. Покушение.
16. Путь к зениту, слава.

III
1. Гальские жрецы и жрицы приносят моления о победе. 38 гал. пленных, восставш. прот. Рим. им.
2. Восстание галлов.
3. Пленена гальская волна.
4. Битва.
5. Когти римского орла.
6. Победа.

IV
1. Марк Клавдий Марцель уговаривает Сенат лишить звания проконсула.
2. Друзья Юлия покидают зал.
3. Они спешат к Юлию находящемуся в Равенне _ объявить о кознях Сената.
4. `Сенату ответят мои легионы~.
5. Брут.
6. Ночью. Освобождение.
7. Рубикон.
8. Победа.

VI
1. Брут в рядах заговорщиков.
2. Убийство.
3. Марк Антоний.
4. Пришел, увидел и победил.

V
1. Против Помпея.
2. В рядах Помпея Брут, которого берут в плен живым и невредимым.
3. Бегство  Помпея в Египет.
4. Царица Клеопатра.
5. Царь Птоломей присылает [...] Помпея Юлию.

*
დუღილი, წუხილი, ჭექა-ქუხილი.
ღ, რ, ქ, ო, გ, ხ. ისტერია.
თვალუხელი.

*
ჩვენ ძლიერ მაგრად ჩავკეტოთ კარი,
რომ ვერ შეეხოს ღორების დინგი.
გარედ ობლობას ტიროდეს ქარი -
და ავაზაკებს სჯიდეს მიტინგი.

*
<...> Товарищ. Начальник связи Морск. К.

ოშკი. პოეტი. Фундаментально. ხუთშაბათი. პაოლო.

იქნება არაფერია. არაფერია იქნება. არაფერია.
თქვენ, რა თქმა უნდა, არ გესმისთ ჩემი.
დამოკლეს ხმალი. ყურს. საშინელება. Кроспонин.

სისინი.
სტვენა, [ და]  სისინი სივრცის. Свист пустого пространства.
Ессбукетов. Ессбукетов.
                                     Уже слышу я свист
                                     Пустынного пространства.
                      როგორც გველის სლიანი,
                      [კვდება] [მიდის]  კრთება დღე ნისლიანი.

გველის სლიანი. სლიანი. სლიანი.

Революционный Комитет. Ревком. Пушуканис.

ენდსე. ტიანა.
ზიზი. Ни на какую. დახურეთ. Нелюдимо наше море.

*
1912.
შენ აღარა ხარ.. [აღარ ხარ] [ეხლა ვიგონებ] სადა ხარ,
[აღარ ვიცი [სიმღერას] ოცნებას რა მხარემდის] მივიტან.
როგორც გველის სლიანი, მიდის დღე ნისლიანი.
[გულო, რა მოგივიდა,] სულო, რა გემართება?
რა [ოცნება] წუხილი გაწუხებს, ძველის ძველ მოტივიდან?
სული მოკვდა წუხელი, სული მოკვდა წარსულის.
ვარდები არ არიან, მაგრამ რა გევარდება?
სულო, რა გემართება, გულო, რა მოგივიდა?
[როგორც გველის სლიანი, მიდის დღე ნისლიანი.]

*

Мотивировать. Министр внутренных дел. უკულტურო.
სხვა მგზავრები.

*
დასცხრი, გულო! ზღვაო, რა მოგივიდა,
იქ, ნაპირთან, ნუთუ ვეღარ მივიტან,
მას, რასაც სულს აწოდებდენ თასებით -
ძველს არიას ძველისძველ მოტივიდან.
                                                
*

 [იყო...] [არ ავიწყდება გულს ცხრაას შვიდი,
ოდეს შეაკლეს შარას ილია.]
[შარას] [არც] გზა წიწამურის, [არც] და ცხრაას შვიდი,
[მგზავრი] როს შარაგზაზე მოჰკლეს ილია.
[მეუბნებოდენ] [გაიძახოდენ] იყო მოწამე: [გათავდა] რომ მიხდა მშვიდი
[აღფრთოვანება]  ეემერიდა და იდილია.
პიროვნებასთან გათავდა ხანა.
[და პოეზია] ეპოხა...
                                                 
*

გზა წიწამურის და ცხრაას შვიდი -
იყო მოწამე: გათავდა მშვიდი -
 
წერილი[დან]

[ვარ წიწამურთან და]  გწერ წიწამურის მხრით: ცხრაას შვიდი,
მე მაგონდება [მშვიდი] ამ გზას ილია,
[აქ] შეაკლეს შარას: გათავდა მშვიდი
ეфემერიდა და იდილია.
პიროვნებასთან გათავდა ხანა.
გავიდა წელი.
ისევ ახალი აფეთქდა ყანა.

*
1. [შეხვედრა, გაცნობა, გადარჩენა.]
- ოჰო, რა მშვენიერი ფეხები გაქვს, ევა.

1. პიესა. 2. წიგნი.
დროა, დროო.
სამშაბათი. ტფილისი. [ტფილისში ვარ. გვაქვს...]

*
ჩუმი და ნისლიანი,
როგორც გველის სლიანი,
მიდის დღე ნისლიანი.

*
დატვირთული მრავალ უამიდობით,
მიმავალი აგასფერის კიდობნით,
გააფთრებით [ფრიალებდენ] წრიალებენ აფრები,
მშობლიურო [ნაპირებო,] მშვიდობით.

როგორც ზვირთთა ქაფიანი მოდება,
ფაგოტების მაგონდება გოდება.
უბოლოო აგონია [წარსულის] მეძახის,
[უბოლოო] [უმიზეზოდ] მესიზმრება ბედის გაბოროტება.

სარკეების ქროლაში

მე, შეიძლება, თვით [მკვლელობა] სამარეც ვერ შემაჩერებს,
მკვლელობის რაში ფანტომებში ბევრჯერ მყოლია,
რისთვის, ხანდახან, დავინახო
უბინობა და სარკეების მელანხოლია.

*
ლეტარგიიდან.
[კ. ფოცხვერაშვილი.]
[Интернациональный вечер [Галактиона  Табидзе] Короля поэтов Грузии Галактиона Табидзе.]
1.000.000.
ნ. მიწიშვილი, ვახ. გარრიკი, მელიტ. ბალანჩავაძე.

*
[ცა დედამიწას აფსამს.
მეხი მაგრად აკუებს.]
 
კომუნისტი. Правда Грузии. სოც.ფედერალისტი. Наша Комунна. პლაკატები. Янина. Советник. Наваиа.
საიდუმლო. იგი [მზიური.]
შობილი - ჩამოხრჩობილი.

*
[- ხმა გაიკმიდე] -  შენი საქმე არ არის, სადაც ეგდო [ძალიან კი ნუ წააგდებ ენას].
- უუ, ბრაზიანო, ბრაზიანო (პაუზა).
- აჰა (გადაუგდებს პურის ნატეხს).
- არ მინდა, არ ავიღებ.
- აიღე.. ძაღლივით დამშეული ხარ.
- შენგან არაფერს ავიღებ (იოველი პურს უკანვე წაიღებს). შენ ისეთი ბრაზიანი ხარ, ბრაზიანი.

*
[ხომალდები მოვლენ.] ხომალდები მოდიან.
[იოსებ გვანცალაძე.]
[შემოდგომები.]
სიყვარულის არ ქონა. საშინელი მარტოობა. საშინელი სიღარიბე. სირცხვილი.  სიტიტვლე. შიმშილი. დაცინვა.
მწუხარება. [მელანხოლია.]
შემოდგომაა. სასაფლაო და ეკლესია. ხეები გაყვითლებულნი არიან. ზღვის ნაპირი.

*

მოქმედი პირნი: ევა - ვერონიკა.
ღამეა. ზღვის ნაპირი.
სასაფლაოს ერთ მიყრუებულ კუთხეში სხედან მაწანწალები და ბანქოს თამაშობენ: ყველანი ჩამოგლეჯილ-ჩამოფლეთილნი და ფეხშიშვლები არიან. პაპიროსს სწევენ. ისმის ხმა: მოდი, მოვედი და სხვ. გამოჩნდება ევა.
- ეს რა მშვენიერი ფეხები გქონია, ევა!
- [ასეთივე ფეხები აქვს]  ისეთი, როგორიც ყველას!
- მე მხოლოდ ეხლა შევამჩნიე.
- [ხმა გაიკმიდე!]  ეს ხმალი სად იშოვე? უ-უ, სრულიად სისხლში ხარ გასვრილი, ეს რა არის? ღმერთო ჩემო, დახოცილი ძაღლები. სად იშოვე ხმალი (გამოართმევს).
[- აი იქ, ნაპირზე სანაგვეში ეგდო.]
- [მიჩვენე]  უუ, სრულიად დაჟანგულა.
- მომეცი აქ. რა შენი საქმეა ხმალი. [ეს ხმალი სანაგვეში ეგდო..]  დაჟანგულია? არაფერია, გაილესება და გამოდგება.
- ეს ხმალი მე გუშინ ვნახე. სანაგვეში ეგდო, იქ... ნაპირთან.

*
ბავშობა ზაქარიასი.

*
იყო პოლ ვერლენი, მეორედ სტეფან მალლარმე. მალლარმეს სიკვდილის შემდეგ პოეზიის ტახტი გადავიდა ლეონ დირქსზე, ხოლო დირქსის გარდაცვალების შემდეგ პოეტების მეფედ არჩეულ იქნა პოლ ფორი, სიმვოლისტი. გალაკტიონ ტაბიძე არჩეულ იქნა ერთხმად. დამსწრე ახალგაზრდა პოეტებმა მას გაუმართეს მხურვალე ოვაციები [რა თქმა უნდა,] და თვითონ პოეტმა კი სიამაყით მიიღო ახალი ტიტული, მხოლოდ ირონიული განზრახვით, რომ შთაბეჭდილება მოეხდინა. [და დღეს იგი თავის ლექსებს ხელს აწერს: გალაკტიონ ტაბიძე - მეფე პოეტების. არჩევანმა პრესსაში გამოიწვია ზოგის მოწონება, ზოგის დაწუნება. ამის გამო ერთ-ერთ ჟურნალში ვინმე იუმორისტი სწერდა:
                                                  ...გუშინ გალაკტიონი
                                                  მეფედ აურჩევიათ -
                                                  გვატყობინებს ლიონი.
გალაკტიონ ტაბიძე სალიტერატურო ასპარეზზე გამოვიდა 1908 წელს (1907 წელს მოკლულ იქნა ილია ჭავჭავაძე).]

*
[ხშირია ლიტერატურის] ხანდახან ისტორიაში ასეთი მოვლენა ხდება: პიროვნებასთან ერთად კვდება [რომელიმე] მისი ხანაც; 1907 წელს წიწამურში [მოკლულ იქნა] მოჰკლეს ილია ჭავჭავაძე, და თითქო ამ საბედისწერო აკტით დასრულდა ერთი ხანა  ქართული პოეზიისა. და უეცრად იმავე წელს [გაისმა] იფეთქა ახალმა მიმართულებამ ქართულ პოეზიაში. [1908 წელს] სალიტერატურო ასპარეზზე გამოვიდა მთელი რიგი ახალგაზრდა პოეტების და მათ შორის გაისმოდა გალაკტიონ ტაბიძის მელანქოლიით სავსე ხმაც. ამ ხნიდან (1908 წლიდან) იწყება სრულიად ახალი ხანა ქართულ პოეზიაში (პირველი მისი ლექსი დაიბეჭდა ლადო დარჩიაშვილის ჟურნალ „ახალ კვალში“ და გაზ. „ამირანში“).
კრიტიკამ იგი [იმავე წელს] [სულ მალე] მაშინვე შეამჩნია. ბ. ნარი (1908 წელს) სწერდა ჟურნ. „თეატრსა და ცხოვრებაში“, რომ გ. ტ. საოცრად გამოირჩევა ყველა თანამედროვე პოეტებისაგან და ახასიათებდა მას როგორც ლირიკოსს. (1909 წ.) ბ-ნი გ. ჭუმბურიძე წერილში [მთელ რიგში] (სიმბოლისტური ელემენტები ქ. პოეზიაში) უპირველესთა რიგში აყენებდა მას. გაზეთი „ხალხის ხმა“ (1910 წ.) იხსენიებდა გ. ტ.-ს უკეთეს პოეტთა რიცხვში.
                                                 
*

12 მარტი. 1921 წელი.
Когда ему говорили: каждому ты брат какою-либо страницею жизни твоей, он ничего не отвечал.
[Малютка рос одиноко.] Глубоко он носил в сердце затаенную религию зла, и был в некотором смысле фанатиком зла. Там, где он остро не чувствовал зло, он буквально болел, болел от невыносимой скуки, [буквально] замерзал от духовной стужи. Болезненно-чуткое зрение ребенка улавливало мимолетно-быстрое веяние незримых крыльев существующего демона там, где другие не могли [ошибаться] ничего видеть и присутствие человека недоброжелательного, человека холодного и равнодушного ко всему, доставляло ему радость тогда, как он терпеть не мог добряков, они доставляли ему тяжелое, нечеловеческое страдание. Он чувствовал, что дух коченеет, и овладевает им паралич, мучительней как… перед самим собой, [инстинктивно] сознавая что все в нем согрето злом. Эта постоянная жажда зла, эта неспособность удовлетворяться чем-либо, кроме зла, это ежеминутное ощущение глубокого разлада с миром были главною причиною неприязни к этому миру, который для его души был чем-то чуждым, призрачным, как тяжелый кошмар [Гойя], с которым помириться нельзя, от которого проснуться надо. Он еще и еще хотел погрузиться в восторженную религиозность зла, глубоко сожалевая, что нет святой книги в противовес Евангелия, со страниц которой зло могло бы озарять ум адским светом, утешать сердце огненною ласкою отрицания.
Он [совершенно перестал] давно не любил  посещать храмы и молиться, стыдясь что либо выпрашивать у Того, сознание любви которого было для него заслонено мрачным признаком недоступного величия и грозного могущества. [От Него он и слышать не хотел]...

*
[ჩურჩული, სიტყვა ნაწყვეტ-ნაწყვეტი
უფრო მძლევს, ვინემ იგი მსჯელობა,
ღამის გრძნებასა დღის სიცხადე კლავს
და სიყვარულს კი მჭერმეტყველობა...]