ალექსანდროვის ბაღში სურათს იღებს სამი ახალგაზრდა. მე ვურჩიე მათ: გა­­დაი­ღეთ სურათი ასე: ნუ დაცქერიხართ წიგნს, თითქო კითხულობთ - ეს მე­ტისმეტად ფო­ტოგრაფიულია. წამოწოლა არ შეიძლება-მეთქი - მათ არ და­ი­ჯერეს და გა­დაი­ღეს სურათი ასე: წამოწოლილნი არიან, წიგნს დაცქერიან.
    ძლიერია ქართველში ელლინური სული და ტემპერამენტი... საშუალო ქარ­თ­ველ­მა, რა თქმა უნდა, არ იცის დიდი ესტეტიკა, მაგრამ უსათუოდ იცის ეს­თეტიკა. მა­გალითად: ქართველი არ გადაიღებს სურათს ისე, როგორც რუ­სის სოლდათი: „ჩეს­ტით“ და ასე... მაგრამ იგი უსათუოდ მაჩვენებელია ბუ­ნებ­რივობის!
                                                                                                   
                                                                                                     *
                                                  ბევრია, როგორც ქვიშა და სილა,
                                                  ცრემლი ჭაბუკის, ოხვრა ბებერის -
                                                  უნდა გააწნა თვითეულს სილა
                                                  ისეთი, როგორც მონებს შეფერის.

                                                  ამბებო, როგორ სუსტად იწყებით...