დედა
შავბნელი ღამე მოშორდა ტყესაც.
ო, ტყე არ კვნესის;
მაგრამ სხვა კვნესა, წარსულის კვნესა,
მხოლოდ მე მესმის!
შავბნელი ღამე დააწვა ტყესა.
ო, დედა კვნესის;
მაგრამ ის კვნესა, სიკვდილის კვნესა,
მხოლოდ მე მესმის!
ესმოდეს კიდეც... განა წამოვა
სიბნელის შიშით.
ბნელი ღამეა... საფრთხე ღამეა
ტალახით, ქვიშით.
მოვდივარ! ღამეს ჩემი მერანი
მოაპობს მკერდით.
ეს ვინა კვნესის, ნეტავ ვინ არის?
მოვდივარ ერთი!
[1935 წლის მაისის შემდეგ]