შუალედი - დან - მდე
 
 


აკაკის ლანდი


მდუმარე მხარეს შორი მთებისას
დახარის ღამე და ანდამანტი.
იქ, როგორც ლანდი მწუხარებისა,
გამოჩნდა მაღალ პოეტის ლანდი!
თეთრი ჭაღარით მოსილი თმები
ელავდა ელვის ელვა-ციმციმით
და მოხიბლული იყო მთიები
დიდებულ სახის ღვთაებრივ ღიმით.
მძიმე და დაღლილ ფეხის ხმას გრძნობდა
ნელი-ნელ მსვლელი ღრუბელი ჩუმი,
და მოძრაობდა ღამის მნათობთა
აღელვებული ელიზიუმი.
გრძნობდა თანაბარ მოახლოებას
განცვიფრებული და დიდი მთები,
შეუცნობ-ხშირი შრიალით შეკრთა
მშობლიური ტყის მწვანე ზვირთები.
მაშინ ბავშივით მიჩუმდა შქერი,
შეწყდა მდინარეთ ზვირთების მღერა -
მხოლოდ გრაალმა გზა მრავალფერი
ნაპერწკლის დროშით ააელფერა.
და საიდუმლო შუქით შემოსა
მიწყნარებული გზა იშვიათი:
ჩუმად.. დაღლილი სანთლებით მოდის
მწუხარე ლანდი... მაღალი ლანდი.
ოჰ! ასეთია დღეს განსაცდელი
და არ დაგვტოვებს პოეტი ობლად,
რომ არ აანთოს ისევ სანთელი
დავიწყებული ხატის მახლობლად.
იქნება ჩვენთვის, იქნება ჩვენში,
იქნება ჩვენთან მარად და მარად!
ჩვენი სიზმრების სიდიადეში,
ჩვენის ფიქრების ლურჯ ნიავქარად.
არ მოგვაკლებს მადლს და შუქს უსიტყვოს
მისი, პოეტის, მაღლით ანთება.
კურთხეულ იყოს, კურთხეულ იყოს.
კურთხეულ იყოს ეს მოლანდება...

1915