ძვირ­ფა­სოგა­ლაკ­ტი­ონ!

სა­ლა­მი!
ამას წი­ნად წე­რი­ლი მოგ­­წე­რე, რო­მელ­ში­აც სეს­ხად გთხოვ­დი 200 მა­ნეთს. შენ არც კი მი­პა­სუ­ხე!
ამას მე შენ­გან არ ვე­ლო­დი, მაგ­რამ რა გა­ეწყო­ბა! ამის ღირ­სი ვყო­ფილ­ვარ თურ­მე!
ფაქ­ტი ფაქ­ტია და მეც, ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლად ჩემ­თ­ვის, ამას შე­ვუ­რიგ­დი...
გთხოვ, და­მიბ­რუ­ნო სუ­რა­თი შე­ნი, რო­მე­ლიც მე გა­მო­მარ­თ­ვი იმ პი­რო­ბით, რომ და­მიბ­რუ­ნებ­დი!
გა­მარ­ჯ­ვე­ბით!

                                                                                                                                                                      ლავრ. ძი­ძი­გუ­რი
                                                                                                                                                                               1955. VII. 28
                                                                                                                                          ლე­ნი­ნისქუ­ჩა№40, კი­რო­ვისბა­ღი