დღიური-629-3 - 1953 წელი
ვიყავი ოპერისა და ბალეტის თეატრში გუშინ, 29 სეკტ., დაუვიწყარია მეორე აკტის დეკორაცია, სინათლე და მოქმედ პირთა განლაგება, სწორი, ნათელი, ფართო, ლამაზი დარბაზი.
გ. ტაბიძე
მომეწონა არტისტების ტაშისცემაზე გამოსვლა ფარდის დაშვების შემდეგ. ეს მთელი ხელოვნებაა: თავდაჭერილი, ამაყი, ამასთანავე ზრდილობიანი დიდად. ყოველთვის ასეა საჭირო, თორემ გამოდის ზოგი ტაშისცემის შემდეგ და მიწამდე თავს უკრავს დამსწრე საზოგადოებას (ეს შვენოდა ლადო მესხიშვილს, ის დიდად არტისტიულად უკრავდა თავს საზოგადოებას, აღტაცებულს გენიალური მსახიობის თამაშით. მაგრამ სრულებით არ შვენოდა თაგუნას. ისიც მიწამდე უკრავდა თავს, მაგრამ ისე მონურად, რომ შეგეცოდებოდათ. თაგუნა განგებ ხმარობდა ამ ხრიკს). ო, თავის დაკვრა მართლაც მთელი ხელოვნებაა!
გ. ტაბიძე