შუალედი - დან - მდე
 
 


დღიური-415 - 1910-იანი წლები


ბადე, დაადე, ცამდე, სიდიადე, მიქადე.

სიცივეში
[Она, умирая:
_ А „Ведиет“?
_ Его, дорогая,
Не будет совсем! 
 ლაფორგი]

[სწრაფი]
[მძლავრი და ჩქარი,
კვნესდა, გოდებდა].

[მძლავრი და ჩქარი,
თოვლიან ველად
დაეშვა ქარი
[დასანგრეველად]
თოვლთ გასართველად.
აკვნესდა ბარი,
ატირდა კარი,
ატირდა წყნარი
ნაკადი ველად].

გამომეცხადე!
სულს ბორკილები
რისთვის დაადე?
რად შემჭერ ფრთები,
კაეშნის ბადე?
სტირიან მთები..
მოსთქვამენ ფრთები..
გეძახი: ვკვდები,
გამომეცხადე!

* * *
დაიმსხვრა სული,
ფრქვეული ცამდე,
გაჰქრა ფარული
ცის სიდიადე.
აღმეძრა წყლული,
სევდით მოკლული,
ატირდა გული:
გამომეცხადე!

* * *
[სულს მოსვენება
რისთვის უქადე,]
ლანდებათ ვნება
რად გამიხადე?
სულს მოსვენება
რისთვის უქადე,
შავ ფიქრთა კრება
კვლავ აღარ ცხრება
და გევედრება:
გამომეცხადე!
გ. ტაბიძე
[წინასწარმეტყველი]
ცხელ უდაბნოის მხურვალე ქვიშით
გადაფარული მე ვეგდე ობლად,
[მშველელს ვუხმობდი, მაგრამ არავის
ხმა არ ისმოდა მგოსნის მახლობლად.
სისხლი მდიოდა, გრძნობას ვკარგავდი,
მაგრამ არავინ სჩანდა მახლობლად.]
ვგრძნობდი სიკვდილის მოახლოებას
და სხვა არავინ სჩანდა მახლობლად.
დღე კი იმგვარად...

ქარიშხლიანი ღამე
ტყვიისფერ ღრუბლებით დაფარული ცა, განუწყვეტელი წვიმა და ქარი საშინელ შთაბეჭდილებას ახდენდა. შორს, მაღალი მთიდან, ჯერ ყრუ გუგუნი გამოისმოდა, ხმაურობა თანდათან იზრდებოდა და მძვინვარე ქარიშხლად გადაქცეული შემოიჭრებოდა სოფელში. იზნიქებოდენ ალვის ხეები, გრიალებდენ მუხები, [და] ცაცხვები და ვერხვები. სახლების ბუხრებიდან ასული კვამლი უჩინრად თვალის დახამხამებისთანავე სადღაც იკარგებოდა. მეტის მეტად ცუდი საღამო იდგა.
[ახალგაზრდა მასწავლებელი თავისი შკოლის] შუა-სოფლად მიმავალ შარა-გზაზე დიდხანს არავინ არ სჩანდა, ბოლოს გამოჩნდა ერთი შუა-ხნის, ტანთსაცმელ შემოხვეული უცნობი. ჩაღრმავებული თვალებით, დიდხანს მოუპარსავი წვერებით - იგი საცოდაობის გრძნობას იწვევდა გულში. ეს კაცი იყო იორამ ავლიშვილი, საპატიმროდან ეხლახან განთავისუფლებული ქურდი და ამჟამად უგზო-უკვლოდ მოხეტიალე, ყველასაგან დავიწყებული, ყველასაგან დაცინვითა და ზიზღით მიტოვებული ადამიანი. ქარი ხან ერთ თხრილისკენ გადაზნექდა ძალა-გამოლეულ იორამს, ხან მეორე თხრილისკენ გადაისროლიდა. იგი მაინც ჩვეულებრივად იღიმებოდა, თითქო ჩვეულებრივი საქმე ხდებოდა. არა ერთი და ორი გაჭირვება გამოუცდია იორამს. ბოლოს მან სრულიად დაკარგა ძალღონე და უძლურად მიაწვა იქვე ღობეს. ქარი გამხეცებული გრგვინავდა, კოკისპირულად სწვიმდა.
- ჰეი, კაცო! - მოესმა ამ დროს იორამს.
იორამმა მიიხედა და ეზოში პალტო-შემოხვეული ახალგაზრდა კაცი დაინახა. „ალბად, სოფლის უჩიტელია“, - დაცინვით გაიფიქრა იორამმა და საჩქაროდ გამოეხმაურა:
- რა გნებავთ?
- თქვენ ძალიან დაღალული ხართ, არა? გაათიეთ ღამე ჩემთან!
- მართლაც, ძალიან დაღალული ვარ!
- ჰო და გაათიეთ ღამე ჩემთან. აი, წამოდით აქით! მე ჭიშკარს გაგიღებთ.
იორამი ცალი ხელით ღობეს დაეყრდნო, მეორე ხელი სივრცეში გააქვავა, [და] ნელნელა გასწორდა, ჭიშკრისაკენ წავიდა.

* * *
დიდი ხანია, არ [ახსოვს] უნახავს იორამს ასეთი მყუდრო, მშვიდობიანი და დამამშვიდებელი ბინა.

*
1. Студент драгун. 2. Будущая Патти. 3. Певчий. 8. Вор. 9. Худоник, пожарный. 10. Квартирная хозяйка. 12. Босяк. 13. Вор. 14. Худодник. 15. Заяц. 16. Доктор. 17. бенефициант. 18. Поставщик карточек. 19. Первый встречный. 20. Забытый поцелуй. 21. Безумие. 22. Нарцисс. 23. Легенда. 24. Самоубийство. 28. Яма. 29. В цирке.

Черный ворон

Прошел дорогу, хочу оглянуться,
Осмотреть вершины гор -
И ворон черный вдогонку каркает:
[Не оглядывайся, не]
„Назад не гляди, не гляди назад“.

Иду по дороге. Хочу разобрать даль пути - неизменной,
Но черный ворон вновь мне каркает:
„В даль не гляди, и вдали никого не жди!“
Но где же я? - [дорог] пути не видать,
И в этой темноте не в силах разобраться,
И черный ворон, ударив крыло о крыло,
Вновь зло надо мною закаркал,
Перелетая мне напомнил
Время, с злой коварной судьбой
Время [сметающее] все [зло] без пощад,
но сметающее и вновь создающее
И даль - всепрощающую.


Из Роберта Бернса.

Доброе старое время

Не правда ли, дружба всегда устоит,
Всегда пред невзгодами всеми,
Да здравствует старая дружба во век
И доброе старое время -
За доброе старое время, мой друг,
За доброе старое время.
Мы выпьем сегодня, мы выпьем с тобой
За доброе старое время.
Мы были с тобою друзьями всегда,
Ты лучший мой друг перед всеми.
Так выпьем-же, друг мой, сегодня с тобой
За доброе старое время.
Друг, помнишь ли детство - леса и поля,
Мальчишек веселое племя?
Мы были тогда неразлучны с тобой -
В то доброе старое время.
Друг, в жизни мы вынесли много невзгод
И горестей тяжкое бремя.
[Мы здорово выпьем сегодня с тобой]
И нас разлучили пучины морей
На долгое, долгое время.
Ты снова со мною, дай руку твою -
За дружбу на вечное время.
Мы здорово выпьем сегодня с тобой
За доброе старое время.
[Мы выпьем сегодня,]
За доброе старое время, мой друг,
За доброе старое время.
Мы выпьем сегодня, мы выпьем с тобой
За доброе старое время.

Л. Андр.

*
იმორტელი - ყვავილები.
კამელიები - (ხეები ან ყვავილი).