დღიური-638-29 - უთარიღო
* * *
[ავი]
[მანქანებო! თქვენი მწყობრი, და წმინდა,
საბოლოო სიტყვა]
[ო, მანქანა! შენ ხარ წმინდა და მწყობრი]
მშვენიერი მანქანა,
[შენ] ხარ, მანქანა, [ხარ მწყობრი და ფაქიზი]
[მშვენიერი და სუფთა]
[ბოლო] სიტყვა დიდი გამოგონების
ხარ ტეხნიკის სიტყვა უკანასკნელი (ჩასკვნილი).
აიღეთ მანქანა! შენ ხარ მანქანა.
აი, მანქანა მწყობრი, ჩასკვნილი.
აიღეთ მანქანა, მწყობრი, ჩასკვნილი...
ტეხნიკის სიტყვა უკანასკნელი.
დაბიძე. ზომლეთელი.
*
სამშობლოს სოციალისტურს მტერი...
საგუშაგოზე მდგარმა ჩვენმა ჯარისკაცმა შორს რაღაცას მოჰკრა თვალი. რომ უფრო დარწმუნებულიყო, თვალებზე ხელი მიიდო და დაჟინებით ერთ წერტილს მიაჩერდა. რა უნდა ყოფილიყო, ნეტა? ის-ის იყო თენდებოდა. დილის ნისლში ძნელი გასარჩევი იყო საგნები. უზარმაზარი მუხებიც კი მკრთალი, გამოუცნობი ნეგატივებივით სჩანდნენ რძისფერ ნისლოვანებაში. მაინც რა უნდა ყოფილიყო? მახლობლად სძინავდათ დაღალულ [ჯარისკაცებს] რაზმელებს. ყველა ისინი გამოაღვიძა საგუშაგოზე მდგომი რაზმელის ყვირილმა:
- მტერი გამოჩნდა! გაიღვიძეთ, ამხანაგებო! ჰარიქა, გაიღვიძეთ!
[ზეზე წამოცვივდენ რაზმელები]. ყველანი ზეზე წამოვცვივდით. შეიქნა ჟრიამული.
- ბიჭო-ბიჭო-ბიჭო! მტერი!
- აბა, ჰე, აბა, ჰე! [წამოდექით საჩქაროზე!] წამოდექით!
- ჩქარა, ამხანაგებო! აბა, ჩქარა.
- სადაა ჩემი თოფი!
- სადაა პატრონტაში.
- აბა, ჰე, აბა, ჰე, ჩქარა!
ცოტა ხნის შემდეგ ჩვენ შევამჩნიეთ, რომ მტერი მოდიოდა პირდაპირ ჩვენსკენ. მათ ჰქონდათ არტილერია და საკმარისადაც ძლიერი.