დღიური-638-3 - უთარიღო
თავისუფლება! ხმა: ამხანაგო!
სთქვი, ყოველივე ეს სიზმარია?
თავისი ბედი თვითვე განაგო?
ჯარისკაცები? დროშები, შვრია?
წინ, საცოდავი დაიმსხვრა ციხე?
ადგა ქალაქთა უკვე? მითხარი.
თავისუფლება, ძმობა, გათენდა!
[ეს არის ჩემი თქვენდამი სიტყვა,
დანარჩენს იტყვის ჭექა-ქუხილი].
ადგება მთები რევოლჲუციის.
რესპუბლიკა მოდის...
ლეგიონები ადგენ. ეცემიან ტახტები. იმსხვრევიან გვირგვინები.
ტერორი, ტერორი, ტერორი!..
სემაფორი.
სადღაცა ხრამში გადავარდნილი მატარებელი: აუშვერიათ ბორბლები ცისკენ - გამწარებით. ინგრევა ტრანსპორტი.
სარევოლიუციო კომიტეტის მოწოდებები.
ბრძანება მოკლე და მკაცრი.
ჯავშნოსანები. ტანკები (ბრონევიკი).
ნაგანი.
მხოლოდ სიკვდილით თრგუნავს სიკვდილი.
წინე...
ასწიეთ თავი, პროლატერებო!